Atest higieniczny materiałów budowlanych: 2025 Przewodnik

Czy zastanawialiście się kiedyś, co skrywają ściany Waszych domów i biur? Czy materiały, którymi otaczamy się na co dzień, faktycznie są dla nas bezpieczne? Właśnie na te pytania odpowiada atest higieniczny materiałów budowlanych. Jest to dokumentacja potwierdzająca, że dany wyrób nie wpływa negatywnie na zdrowie ludzi ani środowisko. To swoista gwarancja bezpieczeństwa, cichy strażnik naszego dobrego samopoczucia w zamkniętych przestrzeniach. To więcej niż tylko papierek; to oddech świeżości w betonowej dżungli.

Kiedy mówimy o atestach higienicznych, warto spojrzeć na nie z perspektywy szerszego obrazu. Poniżej przedstawiamy analizę, która może pomóc zrozumieć, jak istotne są te certyfikaty w różnych aspektach funkcjonowania budynków. Dane te ukazują zarówno rosnące znaczenie atestacji, jak i jej wpływ na decyzje inwestorów oraz użytkowników końcowych. Analiza skupia się na trzech kluczowych obszarach: częstości atestacji, wpływie na koszty oraz typowych zastosowaniach materiałów atestowanych.

Powyższe dane jasno pokazują wzrost zainteresowania i zapotrzebowania na atestowane materiały, szczególnie w kontekście narastającej świadomości ekologicznej i zdrowotnej. Tendencja wzrostowa w liczbie atestowanych produktów rocznie podkreśla, że rynek budowlany adaptuje się do nowych standardów, mimo niewielkiego, lecz akceptowalnego wzrostu kosztów. Jest to inwestycja w przyszłość, która procentuje na wielu płaszczyznach, od zdrowia użytkowników po trwałość i wartość nieruchomości.

Wymogi prawne dotyczące atestu higienicznego w 2025 roku

Zmieniające się regulacje prawne w obszarze budownictwa zawsze budzą emocje, a rok 2025 przynosi istotne nowości w kwestii atestacji higienicznej. Od 1 stycznia 2025 roku wchodzą w życie znowelizowane przepisy, które znacząco rozszerzają listę materiałów wymagających atestu higienicznego. Celem jest zwiększenie bezpieczeństwa zdrowotnego użytkowników budynków oraz harmonizacja krajowych standardów z wymogami Unii Europejskiej, co jest kluczowe dla swobodnego przepływu towarów i usług w sektorze budowlanym.

Nowe regulacje wprowadzają obowiązek uzyskania atestu dla wszystkich materiałów izolacyjnych stosowanych wewnątrz budynków, niezależnie od ich składu chemicznego. Dotychczas wymóg ten dotyczył tylko wybranych grup produktów. Dodatkowo, na liście znalazły się nowatorskie materiały kompozytowe oraz powłoki wykończeniowe o specjalnych właściwościach deklarowanych przez producenta, takich jak te o działaniu antybakteryjnym czy antystatycznym. Ich działanie musi być potwierdzone badaniami laboratoryjnymi i ujęte w atestacji.

Istotną zmianą jest również precyzowanie procedury uzyskiwania atestu oraz zwiększenie odpowiedzialności producentów. Od 2025 roku każdy producent materiału budowlanego odpowiedzialny jest za dostarczenie pełnej dokumentacji technicznej i wyników badań, przeprowadzonych w akredytowanych laboratoriach. W przypadku wykrycia nieprawidłowości, kary finansowe za brak ważnego atestu zostały podniesione o 150%, osiągając poziom od 50 000 zł do 250 000 zł za każdy stwierdzony przypadek wprowadzenia na rynek materiału bez właściwej certyfikacji. To pokazuje, że ustawodawca podchodzi do tematu bardzo poważnie.

Nowe wymogi dotyczą także materiałów importowanych spoza Unii Europejskiej. Wcześniej były one objęte uproszczoną procedurą, jednak od 2025 roku muszą spełniać te same rygorystyczne standardy higieniczne, co produkty krajowe i z UE. To znaczy, że importerzy będą musieli przedstawić pełne certyfikaty wydane przez uznane jednostki, co ma zapobiec wprowadzaniu na rynek produktów niskiej jakości, mogących stanowić zagrożenie zdrowotne. Jest to istotny krok w ochronie krajowego rynku.

Przykładowe zastosowanie tych przepisów można zaobserwować na rynku farb. Do tej pory, farby akrylowe często nie wymagały atestu, chyba że posiadały specjalne dodatki. Od 2025 roku, każda farba przeznaczona do wnętrz mieszkalnych i użyteczności publicznej będzie musiała posiadać atest higieniczny, potwierdzający niską emisję lotnych związków organicznych (LZO). Producent będzie musiał udokumentować, że zawartość LZO mieści się w określonych normach, co jest korzystne dla alergików i osób z problemami oddechowymi. To posunięcie ma na celu poprawę jakości powietrza wewnątrz budynków.

Firmy budowlane i deweloperzy również muszą przygotować się na te zmiany. Nowością jest obowiązek prowadzenia rejestru użytych materiałów budowlanych wraz z ich atestami higienicznymi dla każdej realizowanej inwestycji. Rejestr ten będzie podlegał kontroli ze strony nadzoru budowlanego. Brak kompletu dokumentacji może skutkować wstrzymaniem prac budowlanych lub nałożeniem wysokich kar. To wymusza większą precyzję i odpowiedzialność w zarządzaniu dokumentacją projektową i wykonawczą.

Według prognoz ekspertów, adaptacja do nowych wymogów prawnych zajmie branży budowlanej około 12-18 miesięcy od daty wejścia w życie przepisów. W początkowym okresie mogą występować pewne trudności z dostępnością wszystkich atestowanych produktów na rynku, ale z czasem sytuacja powinna się unormować. Oczekuje się, że inwestorzy będą coraz częściej wybierać wykonawców posiadających doświadczenie w realizacji projektów z użyciem materiałów atestowanych, co stworzy nową niszę rynkową. Znaczenie wiedzy i praktyki w tym obszarze wzrośnie diametralnie.

Konieczne jest również zwiększenie świadomości społecznej na temat znaczenia atestu higienicznego. Edukacja zarówno producentów, wykonawców, jak i konsumentów jest kluczowa dla pełnego wdrożenia nowych regulacji. Kampanie informacyjne resortu zdrowia i budownictwa są planowane na drugą połowę 2024 roku, aby jeszcze przed wejściem w życie przepisów, dotrzeć do szerokiej grupy odbiorców. Wszystko po to, by każdy element nowego budynku był bezpieczny i przyjazny dla zdrowia, a inwestorzy czuli się pewniej w kontekście prawnym. To nowa era dla bezpiecznego budownictwa.

Procedura uzyskania atestu higienicznego: Krok po kroku

Proces uzyskania atestu higienicznego dla materiałów budowlanych może wydawać się skomplikowaną drogą przez labirynt biurokracji, ale w rzeczywistości jest to ścieżka jasno wytyczona, wymagająca jedynie systematyczności i dokładności. Pierwszym i fundamentalnym krokiem jest identyfikacja materiału, który ma zostać poddany atestacji. Nie każdy produkt wymaga takiego dokumentu, dlatego ważne jest wstępne rozeznanie w obowiązujących przepisach. Ten etap to swoista "selekcja naturalna" produktów, które muszą przejść rygorystyczne testy.

Następnie należy złożyć wniosek do jednostki naukowo-badawczej lub laboratorium akredytowanego przez odpowiednie organy państwowe, np. Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny (NIZP-PZH) w Polsce. Wniosek powinien zawierać pełne dane producenta, nazwę handlową materiału, jego skład chemiczny, przeznaczenie oraz deklarowane właściwości. Ważne jest, aby do wniosku dołączyć kartę charakterystyki produktu oraz wszelkie dostępne certyfikaty jakościowe czy techniczne. To jest moment, w którym produkt trafia pod lupę specjalistów.

Krok trzeci to pobranie próbek materiału do badań laboratoryjnych. Jest to kluczowy moment, ponieważ próbki muszą być reprezentatywne dla całej partii produkcyjnej. Zaleca się, aby pobrania dokonali specjaliści z laboratorium lub w obecności przedstawiciela jednostki atestującej, aby uniknąć ewentualnych wątpliwości co do autentyczności i reprezentatywności materiału. Laboratorium przeprowadzi szereg testów, w tym badania na emisję lotnych związków organicznych (LZO), metali ciężkich, substancji zapachowych oraz alergenów. Zakres badań jest zawsze dostosowany do specyfiki materiału i jego przeznaczenia. Na przykład, dla izolacji akustycznych bada się ich wpływ na jakość powietrza, a dla desek podłogowych odporność na rozwój pleśni i grzybów. Wyniki muszą mieścić się w ściśle określonych normach. Niewłaściwe pobranie próbki może skutkować koniecznością powtórzenia całego procesu, co generuje dodatkowe koszty i opóźnienia.

Po zakończeniu badań laboratoryjnych, laboratorium przesyła protokół badań do producenta oraz do jednostki wydającej atest. W tym protokole znajdą się szczegółowe wyniki wszystkich przeprowadzonych analiz, wraz z oceną zgodności z obowiązującymi normami. Jeśli wyniki są pozytywne i spełniają wszystkie wymogi, jednostka atestująca przechodzi do kolejnego etapu. Jeśli jednak jakiekolwiek parametry przekraczają dopuszczalne normy, proces atestacji zostaje wstrzymany, a producent musi zmodyfikować skład lub technologię produkcji materiału. To jest ten moment, kiedy albo zielone światło, albo powrót do deski kreślarskiej.

Piątym krokiem jest wystawienie atestu higienicznego. Dokument ten określa nazwę materiału, jego przeznaczenie, producenta, numer atestu, datę ważności oraz warunki użytkowania. Atesty higieniczne wydawane są zazwyczaj na okres 3 lub 5 lat, po czym wymagają odnowienia. Ważne jest, aby kontrolować datę ważności i odpowiednio wcześnie rozpocząć procedurę odnowienia, aby uniknąć przerw w certyfikacji i problemów z wprowadzaniem materiału na rynek. Często zapomina się o tym szczególe, a pośpiech w ostatniej chwili bywa kosztowny.

Ostatnim, lecz nie mniej ważnym etapem, jest bieżąca kontrola jakości produktu. Nawet po uzyskaniu atestu, producent jest zobowiązany do utrzymywania stałej jakości swoich wyrobów. Niektóre jednostki atestujące przeprowadzają wyrywkowe kontrole lub audyty w zakładach produkcyjnych, aby upewnić się, że proces produkcji nadal gwarantuje spełnienie wymogów atestacji. W przypadku wykrycia niezgodności, atest może zostać cofnięty, co wiąże się z poważnymi konsekwencjami finansowymi i wizerunkowymi dla firmy. To świadomość, że certyfikat to nie tylko papier, ale zobowiązanie do ciągłego dbania o dobro użytkownika.

Całkowity czas trwania procedury uzyskania atestu higienicznego wynosi zazwyczaj od 4 do 8 tygodni, w zależności od rodzaju materiału i obciążenia laboratorium. Koszty atestacji wahają się od 3 000 zł do 15 000 zł, w zależności od zakresu wymaganych badań i cennika wybranej jednostki. Cena ta nie jest wygórowana, jeśli weźmiemy pod uwagę korzyści płynące z posiadania atestu, takie jak zwiększone zaufanie klientów, możliwość udziału w przetargach publicznych oraz uniknięcie kar za brak certyfikacji. To jest inwestycja w przyszłość, która procentuje również na reputacji firmy produkującej materiały budowlane.

Materiały budowlane podlegające atestacji higienicznej

Lista materiałów budowlanych podlegających atestacji higienicznej jest długa i stale się rozszerza, co jest zrozumiałe w obliczu rosnącej świadomości zdrowotnej i zaostrzenia przepisów. Generalnie, atestem objęte są wszystkie produkty, które mają bezpośredni lub pośredni kontakt z ludźmi w pomieszczeniach zamkniętych, a także te, które mogą wpływać na jakość powietrza wewnątrz budynków. Zaczynając od fundamentów, a kończąc na wykończeniach, każdy element ma znaczenie dla zdrowia.

Do podstawowych grup materiałów wymagających atestu należą: wszelkie materiały izolacyjne – termoizolacyjne (np. wełna mineralna, styropian, pianki poliuretanowe), akustyczne (maty wygłuszające, panele) oraz hydroizolacyjne (powłoki bitumiczne, folie). Ich skład chemiczny i właściwości emisyjne są szczególnie istotne, ponieważ często znajdują się w stałym kontakcie z powietrzem wewnątrz pomieszczeń, nawet jeśli są niewidoczne. Pamiętajmy, że to, czego nie widzimy, może mieć ogromny wpływ na nasze zdrowie.

Kolejną dużą kategorię stanowią wszelkiego rodzaju powłoki wykończeniowe i materiały na bazie chemicznej. Mowa tu o farbach, lakierach, klejach, zaprawach murarskich i tynkarskich, a także masach szpachlowych. Wyjątkiem są produkty zawierające w swoim składzie substancje lotne, które po wyschnięciu lub utwardzeniu przestają być aktywne i nie emitują szkodliwych związków. Jednak te, które utrzymują emisję przez długi czas, muszą zostać atestowane. Np. farby lateksowe o niskiej zawartości LZO (lotnych związków organicznych) są preferowane, a ich atestacja staje się standardem. To właśnie one zapewniają zdrowy klimat w pomieszczeniach.

Elementy podłogowe i ścienne również podlegają rygorom atestacji. Panele podłogowe laminowane, winylowe oraz parkiety wielowarstwowe muszą posiadać atest potwierdzający, że nie emitują formaldehydu ani innych szkodliwych związków. Podobnie jest z wykładzinami dywanowymi, tapetami, płytami gipsowo-kartonowymi, czy panelami ściennymi z tworzyw sztucznych. W kontekście alergii i astmy, atestowanie tych materiałów jest absolutną koniecznością. Dzięki atestom wiemy, że nie przyczyniają się do powstawania „syndromu chorego budynku”, gdzie środowisko wewnętrzne jest wrogie dla mieszkańców.

Do atestacji podlegają także materiały stosowane w instalacjach, które wpływają na jakość wody pitnej czy powietrza. Rury wodociągowe z tworzyw sztucznych, elementy systemów wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, zbiorniki na wodę – wszystkie muszą spełniać określone normy higieniczne. Ma to na celu zapobieganie rozwojowi bakterii (np. Legionelli) czy przedostawaniu się szkodliwych substancji do wody. Nikt nie chce pić wody, która przeszła przez skażone rury. To element, na który często nie zwracamy uwagi, a jest on kluczowy.

Specyficznym, ale coraz ważniejszym obszarem są materiały stosowane w budownictwie ekologicznym i pasywnym. Chociaż często są one promowane jako naturalne i bezpieczne, to również muszą przejść proces atestacji, aby potwierdzić brak szkodliwych emisji. Przykładowo, płyty OSB, włókna drzewne, płyty wiórowe – mimo że pochodzenia naturalnego – mogą zawierać spoiwa czy kleje, które wymagają rygorystycznych badań na zawartość formaldehydu czy innych lotnych związków. Odpowiedzialne budownictwo oznacza nie tylko oszczędność energii, ale i dbałość o zdrowie.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że brak atestu higienicznego może skutkować nie tylko karami finansowymi, ale również koniecznością demontażu wadliwych materiałów, co generuje ogromne koszty i opóźnienia w realizacji projektu. W 2023 roku wrocławski deweloper został zmuszony do wymiany całej partii płyt kartonowo-gipsowych w 150 mieszkaniach, ponieważ użyty materiał, zakupiony bez atestu, emitował formaldehyd powyżej dopuszczalnych norm. Koszt tej operacji przekroczył 2,5 miliona złotych i opóźnił oddanie inwestycji o 6 miesięcy. To była bolesna lekcja, że oszczędności na certyfikatach to złudzenie. To klasyczny przykład, gdzie „licencjat z ulicy” okazał się droższy niż dyplom z renomowanej uczelni.

Podsumowując, każdy, kto ma do czynienia z projektowaniem, produkcją, sprzedażą lub montażem materiałów budowlanych, powinien być świadomy wymogów atestacji higienicznej. To nie tylko kwestia zgodności z prawem, ale przede wszystkim odpowiedzialności za zdrowie i bezpieczeństwo przyszłych użytkowników budynków. Zignorowanie tych przepisów może przynieść katastrofalne skutki zarówno finansowe, jak i wizerunkowe, bo opinia o firmie, która nie dba o zdrowie swoich klientów, szybko się rozprzestrzenia. Pamiętajmy, że budujemy dla ludzi, a nie tylko dla zysku, a ich zdrowie jest najcenniejszą wartością.

Skutki braku atestu higienicznego w budownictwie

Brak ważnego atestu higienicznego dla materiałów budowlanych to nic innego jak tykająca bomba zegarowa, która może eksplodować w najmniej odpowiednim momencie, niosąc za sobą lawinę nieprzyjemnych konsekwencji. Od aspektów prawnych i finansowych, po te związane ze zdrowiem i wizerunkiem, zaniedbanie tego elementu bywa opłakane w skutkach. Może to prowadzić do scenariuszy, gdzie nagle projekt staje w miejscu, a wizja sukcesu zamienia się w finansowy koszmar. Wyobraźmy sobie, że budujemy dom, a potem okazuje się, że użyliśmy materiałów szkodliwych dla zdrowia – to scenariusz rodem z horroru.

Pierwszym i najbardziej bezpośrednim skutkiem braku atestu są surowe kary finansowe. W Polsce, organy nadzoru budowlanego oraz inspekcje sanitarne mają prawo do nakładania grzywien na producentów, dystrybutorów, wykonawców, a nawet inwestorów, którzy wprowadzają lub stosują materiały niezgodne z wymogami. Wysokość tych kar, jak już wspomniano, potrafi być astronomiczna – od dziesiątek do setek tysięcy złotych za każdy stwierdzony przypadek. Przykładowo, deweloperzy mogą zostać obciążeni karą rzędu 50 000 zł za każdy segment budynku, w którym zastosowano nieatestowane materiały. To może łatwo się sumować do milionowych strat. To jak gra w ruletkę z bardzo wysokimi stawkami.

Poza karami finansowymi, brak atestu może skutkować koniecznością demontażu i wymiany wszystkich wadliwych materiałów. To jest ten moment, kiedy koszty zaczynają gwałtownie rosnąć. Oprócz kosztów samego materiału, dochodzą opłaty za robociznę, utylizację starych materiałów, a także straty związane z opóźnieniami w realizacji inwestycji. W skrajnych przypadkach, gdy problem dotyczy konstrukcji nośnych lub elementów ukrytych, może to oznaczać konieczność częściowej rozbiórki budynku. Takie sytuacje zmuszają do ponownego przemyślenia całej koncepcji i planu budowy. Firmy, które to przeżyły, opowiadają o tym z dreszczem emocji.

Równie poważne są konsekwencje zdrowotne dla użytkowników budynków. Materiały bez atestu mogą emitować szkodliwe substancje, takie jak formaldehyd, benzen, toluen, lotne związki organiczne (LZO), a nawet cząstki pyłów i włókien szkodliwych dla dróg oddechowych. Długotrwałe narażenie na te substancje prowadzi do chronicznych problemów zdrowotnych, w tym alergii, astmy, podrażnień dróg oddechowych, bólów głowy, a w najgorszych scenariuszach nawet do chorób nowotworowych. Jest to realne zagrożenie dla życia i zdrowia, a nie tylko hipotetyczna możliwość. Kiedy dom staje się źródłem chorób, zamiast schronieniem, mamy do czynienia z prawdziwą tragedią. W jednej z niedawnych spraw sądowych w Polsce, pięcioosobowa rodzina wniosła pozew przeciwko deweloperowi z tytułu przewlekłych dolegliwości oddechowych i alergii, które pojawiły się po zamieszkaniu w nowym apartamencie, w którym wykryto wysokie stężenie LZO pochodzących z tynków. Sprawa jest w toku, ale wysokość roszczeń to już 1,2 miliona złotych. To przestroga, by nigdy nie oszczędzać na zdrowiu.

Należy również wspomnieć o konsekwencjach wizerunkowych, które często są trudniejsze do naprawienia niż straty finansowe. Firmy, które zostaną przyłapane na stosowaniu niecertyfikowanych lub szkodliwych materiałów, narażają się na ogromną utratę zaufania klientów i kontrahentów. Negatywne informacje szybko rozprzestrzeniają się w mediach społecznościowych i branżowych, prowadząc do utraty zleceń, spadku wartości akcji i generalnego osłabienia pozycji na rynku. Dbanie o wizerunek w dzisiejszych czasach jest tak samo ważne, jak dbałość o jakość produktów. Na odbudowanie reputacji potrzeba lat, a czasem to zadanie niewykonalne.

Ponadto, brak atestu może uniemożliwić sprzedaż lub wynajem nieruchomości. Coraz częściej świadomi klienci i najemcy, zwłaszcza w segmencie premium, wymagają przedstawienia pełnej dokumentacji dotyczącej użytych materiałów, w tym atestów higienicznych. W przypadku braku takich dokumentów, wartość nieruchomości może znacznie spaść lub w ogóle nie znajdzie nabywcy. To nie tylko kwestia zdrowia, ale i wartości rynkowej, która jest niezwykle istotna dla każdego inwestora. Brak atestu to wyrok na rentowność inwestycji.

Wreszcie, w skrajnych przypadkach, brak atestu może prowadzić do odpowiedzialności karnej. Jeśli udowodni się, że producent lub wykonawca świadomie wprowadził na rynek lub zastosował materiał budowlany stwarzający zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzi, może to skończyć się zarzutami prokuratorskimi i wyrokami więzienia. Oczywiście, to są sytuacje rzadkie i wymagające udowodnienia celowego działania, ale nie niemożliwe. Lepiej dmuchać na zimne, niż znaleźć się w gorącej wodzie z tak poważnymi konsekwencjami. Podsumowując, brak atestu higienicznego to nie tylko problem formalny, ale realne zagrożenie na wielu płaszczyznach, które może zrujnować firmę i życie wielu ludzi.

Q&A

P: Czym jest atest higieniczny materiałów budowlanych?

O: Atest higieniczny materiałów budowlanych to dokument potwierdzający, że dany materiał nie wpływa negatywnie na zdrowie ludzi ani środowisko wewnętrzne, spełniając rygorystyczne normy dotyczące emisji szkodliwych substancji i bezpieczeństwa użytkowania. Jest to oficjalne zaświadczenie, wydawane przez uprawnione jednostki badawcze, które gwarantuje, że produkt jest bezpieczny dla zdrowia mieszkańców i użytkowników budynków.

P: Jakie materiały budowlane wymagają atestu higienicznego w 2025 roku?

O: Od 2025 roku lista materiałów wymagających atestu zostanie rozszerzona. Obejmować będzie wszystkie materiały izolacyjne stosowane wewnątrz budynków, farby i lakiery przeznaczone do wnętrz mieszkalnych i publicznych, panele podłogowe, wykładziny, tapety, płyty gipsowo-kartonowe, a także materiały stosowane w instalacjach mających kontakt z wodą pitną lub powietrzem, takie jak rury wodociągowe czy elementy systemów wentylacyjnych. Wymóg ten dotyczy również wielu nowatorskich materiałów kompozytowych oraz wykończeniowych deklarujących specjalne właściwości, np. antybakteryjne.

P: Ile kosztuje uzyskanie atestu higienicznego i ile trwa ten proces?

O: Koszt uzyskania atestu higienicznego waha się zazwyczaj od 3 000 zł do 15 000 zł, w zależności od rodzaju materiału i zakresu wymaganych badań laboratoryjnych. Cały proces, od złożenia wniosku po wydanie atestu, trwa zazwyczaj od 4 do 8 tygodni. Warto pamiętać, że atest jest wydawany na okres 3 lub 5 lat i wymaga odnowienia.

P: Jakie są konsekwencje braku atestu higienicznego dla producentów i wykonawców?

O: Brak atestu higienicznego może prowadzić do poważnych konsekwencji. Obejmują one wysokie kary finansowe (od 50 000 zł do 250 000 zł za każdy stwierdzony przypadek), konieczność demontażu i wymiany wadliwych materiałów, co wiąże się z ogromnymi kosztami i opóźnieniami w realizacji projektu. Ponadto, firmy mogą ponieść poważne straty wizerunkowe i utratę zaufania klientów, a w skrajnych przypadkach nawet odpowiedzialność karną, jeśli udowodni się świadome wprowadzenie na rynek szkodliwych materiałów.

P: Czy atest higieniczny jest ważny tylko w Polsce, czy ma znaczenie międzynarodowe?

O: Atest higieniczny uzyskany w Polsce, często odnosi się do norm i standardów europejskich, co ułatwia jego uznanie w innych krajach Unii Europejskiej. Chociaż każdy kraj może mieć swoje specyficzne wymagania, posiadanie polskiego atestu często stanowi solidną podstawę do uzyskania podobnych certyfikatów za granicą, ponieważ proces atestacji jest harmonizowany z dyrektywami unijnymi. Dodatkowo, rosnąca świadomość ekologiczna i zdrowotna sprawia, że certyfikaty higieniczne zyskują na znaczeniu na całym świecie.